Coevorden/regio – Bouwsociëteit Aedificium hield afgelopen donderdag een reisje van Emmen via Coevorden naar Nordhorn, zodat de deelnemers zich konden verdiepen in de plannen om een trein van Emmen naar Rheine, Duitsland, te laten rijden. Dit traject is onderdeel van de nieuwe nog aan te leggen treinverbinding de Nedersaksenlijn. Dit spoortracé zal uiteindelijk Twente met Groningen verbinden.
Aedificium is de bouwsociëteit voor Zuidoost-Drenthe, een ontmoetingsplaats voor bouwers, ontwikkelaars, deskundigen op het gebied van planologie en ruimtelijke ordening, architecten en anderen die actief zijn in de bouw, vastgoed en ruimtelijke invulling in de regio.
Vorig jaar kreeg de Stichting Nedersaksenlijn de unanieme steun van de Tweede Kamer voor een concrete aanpak voor de aanleg van de Nedersaksenlijn. Het doel van deze lijn is het verbinden van de mensen en de economie in de hele Nederlands-Duitse grensregio.
Initiatieven
De aanleiding voor het uitstapje van afgelopen donderdag was om gezamenlijk kennis te nemen van de initiatieven langs en om het spoor en met name de stationsgebieden in Emmen, Coevorden en Nordhorn. Na het bezoek aan Emmen ontving wethouder Jeroen Huizing het gezelschap bij het station in Coevorden waar hij met name wees op het Relus ter Beekplein. Ter Beek, geboren en getogen Coevordenaar, heeft zich er sterk voor gemaakt dat Coevorden de zogenoemde RSP-gelden uit het niet doorgaan van de Zuiderzeelijn kreeg. Met dit geld en een investering van de gemeente is de laatste jaren een spoorbrug met een rechtstreeks verbinding met de euroterminal gemaakt op het Europark, zodat treinen niet meer in het centrum hoeven te rangeren. Daarenboven is de stationsomgeving volledig opgeknapt.
Markt/Haven
Vanaf het station ging het gezelschap via het Kasteelpark naar het gemeentehuis. Wethouder Erik Holties wees erop, dat met de inrichting van het Kasteelpark getracht is de historie terug te halen. “Onze eerstvolgende uitdaging is het gebied Markt/Haven. Sommigen willen twee extra boten, maar dat heeft geen meerwaarde.” Het college wil liever niet de haven uitgraven, zoals in de historie het geval was, maar een waterbak realiseren die wordt afgescheiden van de huidige haven. Ook repte hij over de openstelling voor autoverkeer van de Friesestraat-Noord. “Daardoor is de leegstand nagenoeg opgelost. Tot slot is het citadelpunt de laatste uitdaging. Met het merk ‘Stad van strijd’ zijn we een nieuwe weg ingeslagen.”
Goede bereikbaarheid
Zijn collega Steven Stegen wees nog eens op de goede bereikbaarheid van Coevorden via weg, water en spoor, al erkende hij dat het vervoer per wat nog wel beter kan. “Het Europark aan Nederlandse zijde is zo goed als uitverkocht, aan Duitse zijde is nog wel ruimte. In deze regio moet er zeker 100 hectare bedrijventerrein bijkomen.” Ook woningbouw is een essentieel punt. Ter afsluiting liet hij weten, dat Coevorden graag een broedplaats voor startende ondernemers wil opzetten.
De reis werd vervolgd via het Europark naar Neuenhaus en Nordhorn waar ook de ambities werden ontvouwd.
In de schaduw van eeuwenoude muren, doordrongen van het verleden, heeft Coevorden zijn weg gebaand door tijden van beproeving en tumult. Oorlogen hebben het landschap doorkruist, rampspoed heeft zijn stempel gedrukt, en te midden van dit alles hebben twisten tussen bisschoppen en burggraven de ziel van de stad gekneed.
Macht, als een ongrijpbare roeping, heeft zijn verleidelijke hand uitgestrekt naar alles wat Coevorden bezat. Spanjaarden, Fransen, Duitsers en het gezag van Gelderland, als protagonisten van een complex drama, eisten elk hun vermeende recht op, en de stad herrees telkens moedig uit de smeulende overblijfselen van menig brand.
Nu, in de hedendaagse tijd, weeft Coevorden door de draad van zijn eigen geschiedenis. Een stad op de rand van identiteitscrisis, waar de bevolking haar stem verheft in een pleidooi voor het behoud van de kostbare historie. De burgerij, als bewaarders van de erfgoedflambeau, laat haar stem weerklinken, maar twijfels sluipen binnen of deze stemmen daadwerkelijk gehoord worden.
Te midden van deze onzekerheid blijft Coevorden standvastig, een plek doordrenkt van veerkracht en vastberadenheid. De stad wacht af, met blikken gericht op de horizon, zich afvragend of de volgende verrassing de belofte van hernieuwde bloei zal brengen. In deze wachtende stilte blijft de geschiedenis van Coevorden levend, als een epos van strijd, overwinning en het voortdurende streven naar welvaart.