Het nieuwe normaal…
Ik heb die inmiddels gevleugelde uitspraak eens even goed op me in laten werken de laatste tijd.
Normaal en dan nieuw. Hóe dan?
Natuurlijk begrijp ik wel wat ermee bedoeld wordt: als alles straks weer normaal is dan zullen we voorlopig moeten leven volgens andere regels wat betreft omgaan met elkaar.
Anderhalve meter afstand houden en geen grote groepen mensen bij elkaar zetten.
Hoe gaan we dat doen met sport, onderwijs, zorg, reizen, werken en, ik noem maar wat: theater?
Ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat die anderhalve meter samenleving niet normaal is en nooit zal zijn ook.
Wij mensen zijn daar niet voor gemaakt, laat staan geschikt.
Het is andersom soms net of ik dichterbij mensen kom juist nu we meer afstand moeten houden. Bijzonder.
En dat maalt dan dus in dat hoofd van mij.
Mijn hoofd mag sowieso graag malen, nadenken en plannen maken.
(Piekeren liever niet, daar krijg je rimpels van, dat u dat even weet.)
Nu zou je denken dat mijn brein wat meer rust heeft nu Hofpoort gesloten is.
Niets is minder waar…
Het is net of er na de eerste paniek toen de deuren dichtgingen nu weer ruimte ontstaat om tot creatieve dingen te komen.
Eerst iets bedenken in je hoofd, daarna uitvoeren met je handen.
Zo typ ik plannen voor het nieuwe, tiende seizoen, de vieringen daaromheen en hoe we als theater juist nú in beeld kunnen blijven.
Maar zo ga ik komend weekend ook mijn schuur opruimen, heb mijn vaatwasser nog nooit zo schoon gehad van binnen en mijn tuin buiten met bijbehorende beestenboel krijgt heel veel aandacht.
Even tussendoor; heeft u ook het idee dat de natuur ons momenteel keihard uitlacht? De hemel is knalblauw, de blaadjes groener dan groen en de vogels fluiten hun hoogste lied harder dan ooit.
Dat denk ik dan tenminste…
Als ik tegenwoordig een streep in de lucht zie registreren mijn hersenen dat en denken “Huh? Een vliegtuig?” en verder denk ik veelal het mijne van wat ik in de diverse media voorbij zie en hoor komen.
“Maar mijn vrouw wilde zó graag naar de bollenvelden, dus zei ik maar ja.”.
Moeten we nu echt óók gaan testen op IQ?
Op feestboek doen momenteel de meest afschuwelijke puzzels de ronde waar je knettergek van wordt (ik spreek uit ervaring en sla ze voortaan dus over) en ja, ook ik deelde tien covers van albums die mijn muzieksmaak van nu hebben beïnvloed.
Tussendoor nog mijn tien mooiste boeken ook. Waar een mens al niet druk mee kan zijn. Ik stink er niet meer in.
Bezwijk niet nogmaals onder groepsdruk.
Niet goed voor mijn hoofd.
Dan was er ook nog “mijn” minister Van Engelshoven die trots durfde aan te kondigen dat ze “keihard geknokt had” en maar liefst 300 miljoen had losgepeuterd voor de culturele sector. Tjonge!
Met een toegevoegde waarde van 25,5 miljard euro (3,7 procent) aan het bbp is de culturele sector tweemaal zo groot als de landbouw, daar gaat 650 miljoen naartoe… ik bedoel maar.
En dat niet alleen, als je kijkt wáár het geld naartoe gaat is het niet moeilijk om te bedenken dat op deze manier straks alles, als op Domino D-Day, gaat omvallen.
De HELE rij dominosteentjes heeft hulp nodig; de artiesten, de producenten en podia. Het was toch al geen vetpot voor iedereen met “die linkse hobby” na alle bezuinigingen van de afgelopen jaren.
Natuurlijk prachtig dat nu, toch al, gesubsidieerde gezelschappen extra geld krijgen maar als er straks geen plekken meer zijn waar je ze kan zien heb je daar niks aan.
En dan het woord “knokken” dat ze gebruikt. Hoezo moest ze knokken? Snappen ze in Den Haag nou nog niet het belang van kunst en cultuur voor een samenleving, los van die 3,7 procent? En hoe zit het eigenlijk op gemeentelijk niveau? Mijn hersens kraken.
En oja, ik deed mee aan de berenjacht door de beer van een huispuber hier voor het raam te zetten.
Beer rook na 17 jaar niet meer naar baby maar naar zolder en zit nu al een poos parmantig op de rand van een bloempot te wachten op een kind.
Het jachtseizoen is inmiddels alweer gesloten geloof ik, het is tenminste al best lang geleden dat ik een vrolijk zwaaiende kleuter hier langs zag komen.
Maar niemand laat dat officieel weten.
Dát zou Rutte nu ook eens moeten meenemen in een persconferentie, zodat we allemaal weten waar we aan toe zijn!
En dat die geweldige doventolk Irma Sluis dan het woord ‘berenjacht’ laat zien.
In gedachten zie ik een bewegend plaatje.
Tot zover het inkijkje in mijn hoofd en nee, daar is nooit een etiketje op geplakt.
Niet nodig, zoals met de meeste etiketjes.
Maar ik geef ik dat hoofd tegenwoordig wel heel bewust rust met al die input die het krijgt.
Door bijvoorbeeld een dag off-line te gaan, te lezen, een tijdlang dom naar mijn kippen te kijken (meditatie 2.0!) of muziek te luisteren.
Een legpuzzel deed ik sowieso al regelmatig voor ze zo hip waren als nu.
En terwijl ik dit schrijf bedenk ik me: misschien moet dit wel mijn eigen kleine ‘nieuwe normaal’ gaan zijn voor de toekomst.
Het bevalt me namelijk prima.
Wat denkt u?
