Dalerpeel – Dalerpeel is nu ook een buurtkastje rijker. De doelstelling van het project is simpel. Wanneer je iets ziet wat je kunt gebruiken, mag je het eruit te halen. Je mag pakken wat je nodig hebt en je mag geven wat je kunt missen. Het principe bestaat al langer en is bedoeld om anderen te helpen én om voedselverspilling tegen te gaan.
Een buurtkastje is een kastje met hoofdzakelijk (houdbare) voedselwaren en ook verzorgingsproducten. Het kastje staat aan de Dorpsstraat ter hoogte van nummer 16. Enkee initiatiefnemers hebben, met ondersteuning van Maatschappelijk Welzijn Coevorden, het idee omgezet in daden.Het kastje is gratis aangeboden door een sponsor, het heeft geen slot, is 24 uur per dag en gemakkelijk bereikbaar.
Vrijwilligers vullen het kastje. De spullen worden gecheckt op houdbaarheidsdatum en er wordt toegezien op het soort en aantal artikelen. Iedereen mag artikelen toevoegen. Alcoholische dranken en medicijnen zijn uiteraard verboden. Plaats alleen artikelen die nog in gesloten verpakkingen zitten en het liefst langer houdbaar zijn.
Foto’s: Klaas Veldhuis.
Het Mysterieuze Buurtkastje van Dalerpeel: Voedselredder of Verborgen Camera-show?”
Beste lezers,
Het kleine dorpje Dalerpeel staat op de kaart voor iets groots – iets revolutionairs, iets dat de harten van buurtbewoners sneller doet kloppen dan een gratis ijsje op een hete zomerdag. Jawel, beste mensen, Dalerpeel heeft nu ook een buurtkastje. En ik hoor je denken, “Wat in hemelsnaam is een buurtkastje? Is dat de nieuwste poging van IKEA om ons nog meer onnodige meubels aan te smeren?”
Nee, nee, beste lezers, het buurtkastje is geen ingenieus Zweeds ontwerp. Het is een plek waar buurtbewoners samenkomen om voedselverspilling te verminderen en elkaar te helpen. En ik moet zeggen, het is als een dorpsvariant van Schatkamer Zoekt Koper, maar dan zonder de schreeuwende presentator en de dramatische muziek.
Het principe is simpel: “Wat je ziet, mag je hebben.” Het lijkt wel een mantra van een bepaalde realityshow, maar hier draait het niet om het bemachtigen van een romantische date, maar om het redden van voedsel van een gewisse ondergang in de afvalbak. Het buurtkastje staat fier aan de Dorpsstraat op nummer 16, alsof het zegt: “Hier ben ik, het meest bescheiden heldendom ooit.”
Nu denk je misschien, “Waarom zou ik mijn blikje bonen aan een wildvreemde geven?” Tja, beste lezer, dat is de kracht van de gemeenschap. In Dalerpeel delen ze niet alleen de laatste roddels bij het dorpspompje, maar nu ook voedsel bij het buurtkastje. Het is alsof Marie Kondo een bezoek heeft gebracht aan het dorp en heeft gezegd: “Doe dit voedsel weg als het je geen vreugde meer brengt.”
Het buurtkastje is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Enkele heldhaftige inwoners hebben, met de steun van Maatschappelijk Welzijn Coevorden, dit idee omgezet in daden. Stel je voor, een groep mensen die hun liefde voor de medemens in daden omzetten, in plaats van het beperken tot like-knopjes op sociale media. Het is bijna romantisch.
Nu, ik hoorde dat het buurtkastje gratis is aangeboden door een sponsor. Ik kan me voorstellen dat het gesprek met de sponsor ongeveer zo verliep: “Hey, we willen een buurtkastje neerzetten.” “Oh, leuk! Wat is dat?” “Een kastje waar mensen eten kunnen ruilen.” “Dus, een soort foodie Pokémon Go?” “Nou ja, zoiets.” En voilà, daar was het buurtkastje, zonder slot, 24 uur per dag toegankelijk. Alsof het zegt: “Vertrouw me, ik ben net zo open als een boek van je schoonmoeder.”
Maar laten we niet vergeten dat vrijwilligers het hart van dit buurtkastje vormen. Zij vullen het met zorg, controleren de houdbaarheidsdata alsof het geheime codes zijn, en houden een oogje in het zeil om ervoor te zorgen dat er geen ongepast gedrag is. Ik zie het al voor me – een groep vrijwilligers die als voedsel-detectives door de straten van Dalerpeel patrouilleren, klaar om de buurtkastje-regels te handhaven.
Dus, beste lezers, als je ooit in Dalerpeel bent en de behoefte voelt om iets te geven of te nemen, ga dan langs het buurtkastje aan de Dorpsstraat 16. Wie weet, misschien ontmoet je er wel je toekomstige beste vriend – of op zijn minst een smakelijk potje pindakaas. Want laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit te veel pindakaas?
Lachend en knorrend van de buik,
Jan Veenstra