Coevorden – Echtgenote Gea, familie en vrienden leefden wekenlang tussen hoop en vrees. Sanne-Paul Benting (53) uit Coevorden maakte het allemaal niet mee: hij lag vanwege corona wekenlang aan de beademing en werd tot drie keer toe voor de dood weggehaald.
Ondanks deze gebeurtenissen zijn Sanne-Paul en Gea Benting niet angstig, maar wel voorzichtig en zij mijden logischerwijs drukte. Het was een ware uitputtingsslag en daarom is de slijterij aan Markt/Sallandsestraat alleen nog op vrijdag- en zaterdagmiddag open.
Zij zijn allebei zeer verrast door de hoeveelheid kaarten en andere blijken van medeleven. Dat waarderen zij bijzonder.
Besmetting
Sanne-Paul is langzaam maar zeker aan de beterende hand. “Met de nadruk op langzaam”, vertelt hij. “Als ik een tijd gelopen heb, moet ik echt weer een tijd rusten.”
Hij werd op 7 maart besmet. “Ik was voor het eerst in dertig jaar mee met een reisje van het Biergilde. Ik ben besmet door iemand, die niet wist dat hijzelf besmet was. Tijdens dat uitje zijn twintig tot vijfentwintig personen direct of indirect besmet geraakt. Ik was de enige met de hoofdprijs”, zegt hij met een knipoog.
Alles ging op zwart
Na een dag of vier, vijf werd Sanne-Paul wat ziek en de koorts liep op. “Ik ben verder nooit ziek, maar op zondag 15 maart kwam ik mijn bed niet meer uit. Datzelfde gold voor Gea. De dinsdag erna vroeg ik me af of het corona zou kunnen zijn. Daarom heeft Gea woensdagochtend de huisarts gebeld, daar was ikzelf niet meer toe in staat. De huisarts heeft bij ons thuis het ziekenhuis en de ambulance gebeld en is gebleven tot mijn vertrek.. Bij de rotonde bij de Mijndert van der Thijnensingel werd alles zwart en dat is vijf weken lang zo gebleven.”
Wereld stort in elkaar
Gea vervolgt: “Ik werd ‘s avonds gebeld, er werd mij verteld dat mijn man aan de beademing ging. Ik kreeg de mededeling, dat het zeker twee tot drie weken ging duren en dat het verkeerd zou kunnen aflopen. Toen stortte de wereld wel in elkaar.” Eerst werd Sanne-Paul naar Hardenberg gebracht. Daar bleek, dat het een langdurige kwestie zou worden en hij werd naar Emmen overgebracht. Gea was overigens ook behoorlijk ziek, maar kon wel thuisblijven.
Vijf weken lang
Uiteindelijk duurde het nog veel langer. Na een week of twee werd geprobeerd Sanne-Paul van de beademing te halen, maar dat liep helemaal fout. Gea: “De longen konden het niet aan. Daarom werden de longen gerekruteerd om de longblaasjes op te rekken. Daar heeft Sanne-Paul heel heftig op gereageerd. Ze moesten hem met hoge druk beademen.” In april speelde nog de streptokokkenbacterie op en dat zorgde weer voor hoge koortsen. Toen die bacterie was verwijderd, begon het beter te worden.
Richten op herstel
Sanne-Paul maakte van dat alles niets mee. “Vooral voor Gea, familie en vrienden was dat erg. Ikzelf heb geen enkele herinnering aan die tijd, ik heb geen flashbacks en nachtmerries. Veel anderen hebben dat wel en krijgen psychologische hulp. Het voordeel voor mij is dat ik me volledig kan richten op mijn herstel.”
Verward
De longfoto’s gaven verbetering te zien en toen is besloten Sanne-Paul langzaam wakker te laten worden. Daarna had hij nog wel een week last van een delier (verwardheid). “Toen ik wakker werd”, vertelt Sanne-Paul, “dacht ik dat ik op het vliegveld in Noord-Italië was. Vreemd, want daar ben ik nooit geweest. En ik dacht dat het maart was, omdat ik niets had meegekregen.” Gea: “Hij was twee dagen heel druk en in de war. Zo vroeg hij de verpleegster of zij het vlees uit de koeling wilde halen voor de barbecue.” Ze kunnen er nu wel om lachen.
Sanne-Paul werd overgebracht naar de corona-afdeling. Na acht weken ziekenhuis ging hij drie weken naar Beatrixoord in Haren voor revalidatie. Op 3 juni kwam hij thuis.
Conditie op nul
Nu is Sanne-Paul bezig met herstel. “In het begin had ik nog niet de kracht om uit een rietje te drinken en ik kon niet zitten. Daarom zat ik nog bijna een week aan de sondevoeding. Mijn conditie zat echt op nul. Na twee weken kon ik 50 tot 60 meter lopen en dat werd per dag verdubbeld. In het begin was het best angstig, want ik was het vertrouwen in mijn lichaam kwijt en was snel duizelig.”
Longcapaciteit
De longinhoud zit nu op 60 procent. “Dat is best redelijk, maar het lijkt erop dat dat niet meer herstelt. Van die 60 procent die over is, zit ik nu op 78 procent van de longfunctie. Het is wel duidelijk, dat ik nooit meer 50 tot 60 uur per week kan werken.” Het herstel duurt naar verwachting een half jaar tot een jaar. “Ik ben 20 kilo spiermassa kwijtgeraakt en dat moet ik weer opbouwen door een eiwitrijk dieet, veel bewegen, sporten en fysiotherapie.”
Anderhalve meter
Sanne-Paul moest wel eerst wennen aan de anderhalve meter afstand tussen elkaar. “Ik heb die hele transitie niet meegemaakt. Ik denk er wisselend over, maar er zijn hele groepen die nu doorschieten en de regels aan hun laars lappen. Wij zijn geen kluizenaars, maar mijden wel drukke plekken. In Groningen zit het stampvol mensen uit de Randstad en Duitsland, dan klopt er iets niet.”
Let op elkaar
Sanne-Paul en Gea vinden, dat iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen. “Let alsjeblieft een beetje op elkaar. Er zijn wel mensen, die met een boogje om je heen lopen omdat je corona hebt gehad. Dat begrijp ik niet.”
Mondkapjes
Sanne-Paul is onlangs per vliegtuig teruggekomen uit Hongarije en is inmiddels ook weer in hun vakantiehuis in dat land. “Je krijgt mailtjes over mondkapjes, maar toch zaten er zo’n acht mensen zonder mondkapje van de twaalf stoelen die ik kon zien. En er werd niets van gezegd. De terugreis was aanzienlijk beter, toen heb ik één persoon zonder mondkapje gezien. Iedereen moest tevoren een formulier invullen, ik heb daarop melding gemaakt van het feit dat mensen geen mondkapjes droegen Vervolgens zijn die formulieren nooit ingenomen.”
Vragen
Gea vult nog aan: “Het virus is heel grillig. Bij de testen zijn het nu vooral jongeren die besmet zijn. Jonge mensen worden niet zo ziek, maar kunnen wel anderen besmetten.” Daarnaast is zij wel nieuwsgierig naar de griepcijfers. “Bij griep overlijden ook wel ouderen, maar daarover heb ik nog niets gehoord.”
Daarnaast vraagt zij zich nog wat af: “Wat is de reden, dat juist gezonde mensen zo zwaar worden getroffen door het virus. Dat zou ik wel eens willen weten. Er is weinig onderzoek gedaan naar de gevolgen van een overactief immuunsysteem.”
Geraakt
Beiden zijn zeer te spreken over de goede nazorg van het ziekenhuis en de revalidatiekliniek. “En, zoals we al zeiden, we hebben heel veel kaarten en bloemen gekregen. Dat heeft ons enorm geraakt.”
