“Je kunt er continu voor weglopen, maar het is me overkomen.” Wilmar Janssen nam vorig jaar de enorme stap om haar verhaal over seksueel misbruik naar buiten te brengen. Dat gaf een zeker gevoel van bevrijding. Het heeft haar zeker geholpen, al is zij er nog lang niet. Zij was angstig hoe erop gereageerd zou worden. Maar, die angst bleek onterecht, zij kreeg heel fijne reacties. “Zoveel mensen hebben ermee te maken.”
Wilmar werd geboren in Bergentheim en verhuisde later naar Bruchterveld. Zij woonde vervolgens jaren in Coevorden. Zij speelt in de band The Roosterz. Mede-bandlid Obed startte de website Stop Seksueel Geweld en publiceerde daarop zijn verhaal. “Toen besloot ik dat ook te doen. Wij herkennen veel dingen van elkaar en kunnen erover praten.”
Misbruik
“Van mijn vijfde tot mijn zeventiende ben ik seksueel misbruikt door mijn broer en ook mijn zus heeft dat meegemaakt. Samen met mijn zus ben ik naar het toenmalige JIP (Jongereninformatiepunt) geweest. Mijn zus is ook naar de politie geweest. Daarna was er een gesprek met onze ouders en de dominee. Wij werden niet geloofd door onze ouders. Ik kom niet uit een echt warm gezin.” Haar broer heeft acht maanden vastgezeten, maar hij heeft nooit bekend. “De zelfbeschikking over mijn lichaam is mij afgenomen”, stelt Wilmar.
Geblokkeerd
Het bovenstaande weet zij inmiddels, maar zij heeft dat jarenlang weggestopt. Geblokkeerd in haar hoofd. “Herinneringen maken blijft moeilijk, zelfs mooie herinneringen uit haar jeugd zijn weg.”
Daarom noemt Wilmar zichzelf een overlever. “Pas bij mijn eerste zwangerschap kwamen veel herinneringen boven. Ik kreeg last van kinderlijke angsten. Ik durfde niet naar de slaapkamer en had nare beelden voor ogen. Ik durfde een tijdje niet naar de supermarkt. Ik was bang voor de drukte en de geuren, die me aan gebeurtenissen deden herinneren. Ik zocht veiligheid en controleerde soms wel vijfmaal op een deur op slot zat. Gevoelens van schuld en schaamte speelden ook een rol.”
Lastig
Wilmar verliet op haar zeventiende het ouderlijk huis. “Ik ging de marechaussee-opleiding doen. Daar heb ik vijf jaar gewerkt en heb ik Vincent leren kennen.” Vincent is sinds die tijd haar onbetwiste maatje voor het leven. Zij hebben twee kinderen en zijn inmiddels getrouwd.
“Toen al die herinneringen naar buiten kwamen, was het lastig. Ik had Vincent wel wat verteld over mijn zus. Hij vermoedde al wel iets. Ik heb aan hem altijd zo’n steun gehad en dat is hij nog steeds!” De contacten met haar ouders, broer en zus zijn al jaren verbroken.
“Ik heb nog wel contact met een tante, een zus van mijn moeder. Jeugdzorg heeft destijds geregeld, dat mijn broer bij mijn oom en tante woonde. Zij zegt nu, dat ze mij beter in huis had kunnen nemen als ze alles had geweten. Dat geeft toch een gevoel van erkenning.”
Therapie
Rond haar dertigste kwamen al die herinneringen dus en kwam zij terecht bij een therapeut in Glimmen. “In die periode wilde ik afstand nemen van mijn ouders en ik wilde dat zij hun verantwoordelijkheid zouden nemen. Ik kreeg een brief van mijn ouders, dat ik niet meer welkom was. Toen was ik helemaal klaar met het altijd rekening houden met anderen en altijd erop letten hoe ik iets zeg.”
Praat erover
Wilmar is duidelijk: “Praten over hetgeen in je hoofd zit, dat lucht enorm op. En je neemt anderen mee in je proces. Dat is ook voor hen fijn. Vincent vond het heel lastig, dat ik hem daarin niet altijd meenam. Ook daarin heb ik stappen gemaakt, we zijn nog dichter bij elkaar gekomen. Ik wilde niemand tot last zijn, ook al zag en ervoer hij dingen.”
Traumabehandeling
De angsten en paniekaanvallen waren zo groot, dat Wilmar een traumabehandeling in Emmen kreeg. “Als de psycholoog mij ziet, weet ze al hoe ik me die dag voel. Soms gaat ze dan gewoon een stukje met mij lopen om het hoofd leeg te maken.”
Worsteling
“Bepaalde gevoelens raak je nooit kwijt. Het is soms nog wel een worsteling. Je bent niets, je voelt je waardeloos. Dit jaar is daarin wel een doorbraak gekomen. Ik kan voor het eerst echt voelen, dat ik er mag zijn. Ik heb het gevoel dat ik meer controle over mezelf heb en dat ik keuzes mag en kan maken.”
De behandeling EMDR, een therapie die kan worden toegepast bij het verwerken van nare en ingrijpende ervaringen, is heftig. “Je moet alle herinneringen en beelden oproepen en je krijgt daarbij begeleiding in de herbeleving.”
Wilmar heeft nog geregeld paniekaanvallen, herbeleving, dissociatieve perioden, lichamelijke klachten zoals spanningshoofdpijn, klemmende kaken, tandenknarsen, slapeloosheid en nachtmerries. “Maar gelukkig wordt dit steeds minder.”
Krachtiger
Wilmar voelt zich vrolijker en krachtiger en durft meer haar eigen mening te geven. “Ik geniet nu meer dan dingen en leg beter contact. De kinderen waren en zijn heel belangrijk om in het hier en nu te blijven. De oudste heeft mama best vaak zien huilen. Wij zijn heel open naar de kinderen toe. Zij mogen hun emoties tonen en hun mening uiten.”
De therapie wordt in de toekomst afgebouwd. Wat haar ook geholpen heeft is de muziek. “Muziek is mede mijn redding geweest in tijden van somberheid en depressies.”
Zoek een vertrouwenspersoon
Zij roept slachtoffers van seksueel misbruik op om vooral een vertrouwenspersoon te zoeken. “Een huisarts, een docent of via een hulplijn. Blijf het in de openbaarheid houden, erger dan dit is het niet.” Op de website Stop Seksueel Geweld schrijft Wilmar: “Ik heb een primitief gevoel/instinct dat geen enkele man te vertrouwen is. Daarnaast voel ik heel snel, heel fijn aan wat de intentie van iemand is. Bij een verkeerde intentie ben ik al snel op de vlucht of ik word heel actief in het strijden tegen onrecht.”
Het verhaal van Wilmar maakt pijnlijk duidelijk welke invloed seksueel geweld invloed heeft op leven van het slachtoffer/overlever.
