Coevorden/Steenwijksmoer – Herman Benes nam vrijdag na bijna 44 jaar onderwijs afscheid. Hij wordt binnenkort 65. “Ik ben dan wel officieel op mijn 67ste pensioengerechtigd, maar mijn vrouw en ik willen graag nog een tijd genieten. We gaan er graag met de camper op uit.” Ter gelegenheid van zijn afscheid maakten hij, zijn vrouw Kitty, hun dochter en schoonzoon een rit langs de drie scholen, die hij onder zijn hoede had. “Eerder al ben ik digitaal toegezongen door de directeuren van deze scholen.”
Eerst stond RKBS St. Theresia in Steenwijksmoer op het programma, waar gedurende een uur allerlei activiteiten waren. Vervolgens was de beurt aan RKBS Panta Rhei en tot slot de RKBS St. Willibrordus. In deze school kreeg hij een heuse krant boordevol foto’s uit vervlogen tijden. Benes genoot met volle teugen. Het afscheid verliep door corona wel wat anders dan gepland. Een receptie bijvoorbeeld moest worden afgelast.
Aan woorden heeft Benes geen gebrek. Tijdens het interview de dag ervoor zat hij ook weer op de praatstoel. “Ik ben geboren en getogen in Erica en daar begon ik in 1978 aan mijn eerste baan op de school waar ik zelf les had gehad. Ik zou eigenlijk in militaire dienst moeten, maar het werk lag niet voor het oprapen. Ik kon aan de slag als één van de weinigen uit mijn studiejaar, maar moest voor de militaire dienst wel tot m’n veertigste beschikbaar blijven.”
Woning
Later kon Benes naar Weiteveen. “Maar ik moest dan wel in het dorp gaan wonen, maar 5 kilometer van Erica. Dat wilde ik niet en ik ging daarop naar een school in Barger-Compascuum.” Het was in die tijd heel moeilijk om een woning te kopen vanwege de hoge rente. Toenmalig wethouder Herman Langen van de gemeente Emmen woonde tegenover de familie Benes. Hij was ook bestuurslid van de toenmalige woningstichting ECW. “Ik kreeg daarop een woning in Bargeres in december 1981 en ging samenwonen met mijn vriendin, later mijn vrouw. Wij kregen er bezoek van de pastoor van Barger-Compascuum, want samenwonen: dat was wat. Toen ik vertelde, dat we in 1982 zouden gaan trouwen in de katholieke kerk, was alles in orde”, lacht Benes.
Vergadercultuur
In de beginjaren tachtig ontstond de vergadercultuur. “Eerder was er overleg aan de koffietafel en werkte iedereen volledig in de klas. In aanloop naar de Wet op het Basisonderwijs die in 1985 van kracht werd, is heel veel vergaderd.” Het gevolg van de wet was dat kleuterscholen en lagere scholen werden samengevoegd tot de basisschool.
Naar Coevorden
In 1988 was er een vacature bij de Willibrordusschool in Coevorden en Herman Benes besloot te solliciteren. “Ik weet het nog goed: ik werd op 17 november 1988 om 19.00 uur gebeld door Piet van Ooijen, onder andere bekend als wethouder, en die stelde mij de vraag of ik mijn sollicitatie wilde handhaven. Toen ik dat bevestigde, feliciteerde hij mij: ik was unaniem benoemd. Ik begon op 1 december 1988. Ik bouwde mijn werkzaamheden in Barger-Compascuum en af liep een tijdje mee met mijn voorganger Rein Veldhuizen, die in mei 1989 stopte.”
In 1989 verhuisden Herman en zijn vrouw Kitty naar een woning in Buitenvree in Coevorden en daar wonen zij nog steeds. “Ik vond het fijn op de school. Wel heb ik altijd de uitdaging gehad om er iets naast de doen. Zo heb ik een paar jaar op de pabo in Emmen gewerkt, deed interim-klussen en volgde cursussen.” In 2012 kreeg Herman de Panta Rhei erbij, later gevolgd door de St. Theresia. “Wij vormden één onderwijsteam. Door de werkzaamheden op de drie scholen deed ik geen interim-klussen meer.” Tussendoor is Herman nog eens gevraagd om directeur te worden van een bedrijf, maar dat heeft hij afgewimpeld.
Basiskennis broodnodig
Herman vervolgt: “Ik heb zoveel veranderingen meegemaakt, van kleine tot grote schoolbesturen en van schriftjes, pennen en krijtbord tot digiborden en touchscreens. Legde je vroeger de werking van een vulkaan uit aan de hand van een wandkaart, nu laat je een filmpje zien. Al met al waren er heel wat ontwikkelingen.” Wel vindt hij de administratieve last erg toegenomen. “Vroeger deed ik op twee dagdelen de administratie en gaf verder les in groep 8. Nu moeten de leerkrachten na het lesgeven alle administratie nog doen, dat is geen positieve ontwikkeling. Laat de mensen doen waar ze goed in zijn. De band met de kinderen is het allerbelangrijkste. Een stuk basiskennis is uit beeld en daarmee is de plan misgeslagen. Basiskennis is gewoon broodnodig.”
Mooie en nare momenten
“De tijd is zo snel gegaan, ik heb het zo naar m’n zin gehad. Ik heb altijd hardwerkende mensen om me heen gehad. Er waren veel mooie momenten, maar ook trieste gebeurtenissen. Zoals het overlijden van jonge ouders of kinderen of ernstige ongevallen. Achter de voordeur schuilt vaak leed en daar had ik ook mee te maken. Op een gegeven moment werd ik gebeld door een vrouw, die mij vertelde dat ze iets doms had gedaan. Zij had een hennepplantage in huis en zij zou met haar kind uit huis gezet worden. Ik heb mij ingezet voor haar en zij kon een andere woning huren. Ik was blij, dat ik dat kon doen voor deze mensen.”
Dankbaar
Herman is dankbaar, dat hij zo lang met zoveel plezier gewerkt heeft. “Nu breekt een nieuwe periode aan en ik kijk ernaar uit. Ik kan het gelukkig loslaten, omdat de opvolging goed geregeld is. De directeuren zijn nu Marion Wesselink (St. Theresia), Corine Kuper (Panta Rhei) en Moniek Soppe (St. Willibrordus). Zij treden op als één directie en verdelen de taken. Ik ben een tijdje bezig geweest met de overdracht, dus dat is allemaal goed geregeld.” De scholen maken overigens onderdeel uit van Stichting Catent.
