Sjimmie: de beroemdste kat van Coevorden

Soms moet een kat doen wat een kat moet doen en daar hoef je dan even geen pottenkijkers bij.
Dat half Coevorden dan meteen van de leg is kan ik natuurlijk niks aan doen.
Nu vond ik het zelf na een nacht ook wel weer lang genoeg hoor en heel eerlijk, de weg terug leek opeens wel heel erg lang.
Ik ben dan ook al ongeveer elf zeggen ze en woon natuurlijk niet voor niets bijna in een woon- en zorgcentrum.
Toen de lieve mevrouw van de dierenwinkel mij in een soort van hokje stopte met lekkere hapjes was ik eigenlijk best blij en opgelucht.
De rit in de dierenambulance voelde als een schoolreisje en toen ik bij het grote huis, waar de deuren vanzelf open gaan als er een mens voor staat, aankwam stond nog net de fanfare niet klaar om Poesje Mauw te toeteren.

Wél de dame die er altijd voor mij is.
Die was erg ongerust geweest.
Ze zit in zo’n ding op wielen en rolt altijd rustig achter mij aan, net zolang tot ik zin heb om bij haar te komen.
Want, ik geef het toe, ik ben best eigenwijs en soms heb ik zin in hele andere dingen.
Zelf ben ik eigenlijk nooit ongerust want ik weet als geen ander dat altijd alles wel weer op z’n pootjes terecht komt.

Die mensen van de dierenambulance zijn helden trouwens. Wist je wel dat je ze altijd kan bellen en dat de hulp dan gratis is?
Dat kan natuurlijk nooit uit en dus mag je een gift doen. Zoek dát maar eens op via dat scherm waar je nu op zit te koekeloeren.
Iedereen zit volgens mij veel te veel aan schermpjes vastgeplakt.
Daar vind ik wat van. Want als je ogen steeds vierkant op een schermpje kijken zie je dus niet wat er om je heen gebeurt.
En ik, ik zie altijd alles.
En ik vind wat van de dingen.

Laat ik het dus maar gewoon toegeven: het was natuurlijk allemaal een ordinaire publiciteitsstunt.
Dat ik de hort op was bedoel ik.
Heel even was ik de beroemdste kat van Coevorden en dat smaakt naar meer.
Vanaf nu zal ik hier af en toe eens van me af mauwen en dan het liefst jou, ja jij daar met je schermpje, alle mooie dingen laten zien die er om ons heen gebeuren in ons stadje en op de plek waar ik het liefste ben, in het grote huis bij de mevrouw op wielen.

Ze noemen me Sjimmie en ik ben de huiskat van De Schutse.
Tot gauw miauw!