Alles is liefde
Ik lig in bed en hoor gedoe in de keuken beneden.
De oudste stuurde al een lief bericht.
Die van 18 rammelt nu met pannen de brunch in elkaar die ik zo meteen compleet verrast zal ontvangen en ik hoor hem zijn broer van bijna 15 telefonisch bewegen om nu toch eindelijk deze kant op te komen.
De jongste huispuber slaapt graag uit op zondag, Moederdag of niet.
Ik ben allang wakker maar weet hoe dit ritueel werkt. Mij is gezegd af te wachten en ik speel het spelletje al jaren graag mee.
Dus nu gaan mijn gedachten nog alle kanten op.
Naar mezelf als kind;
dat ik beschuiten smeerde met jam en thee zette in het koffiezetapparaat omdat ik van de gevaarlijke ketel met kokend water af moest blijven. Natuurlijk was het lauwe resultaat niet te pruimen maar mijn moeder dronk het toch glimlachend op in bed, vele moederdagen lang.
Ruim 21 jaar geleden werd ik zelf moeder en sindsdien heb ik menig ketting van macaroni, gestempelde handjes, dito voetjes en vrolijke doch foeilelijke tuinkabouters van de Blokker of Action mogen ontvangen op bed.
Inclusief goed bedoelde beschuitjes met pindakaas.
Terwijl ik kruimels in bed haat.
(En beschuiten met pindakaas niet te doen zijn.)
Dat weten die van 18 en bijna 15 inmiddels ook dus serveren ze de brunch aan tafel straks.
Maar mijn gedachten gaan de laatste jaren op deze dag ook uit naar vrouwen die ik ken.
En ik ken nogal wat vrouwen, variërend van midden 20 tot ruim 80 jaar.
En dan zijn daar dochters die geen contact meer hebben met hun moeder.
En dochters die hun moeder moeten missen, te vroeg.
Maar er zijn ook moeders die geen contact meer hebben met hun dochter.
En moeders die hun dochter moeten missen, te vroeg.
Moeders die moeder zijn maar zonder kind verder moeten leven en zich altijd afvragen hoe het geweest zou zijn.
Vrouwen die zo graag moeder willen zijn maar elke maand teleurgesteld worden.
Vrouwen die door hoe het leven liep nooit moeder werden.
Moeders die zo hun best doen maar om allerlei redenen niet in staat zijn de moeder te zijn die het kind nodig heeft.
Moeders die na een lange strijd eindelijk moeder zijn met alle zorgen van dien.
Vrouwen die bewust géén moeder willen zijn en dat altijd moeten verantwoorden.
Kortom: de moeders en dochters waarvoor Moederdag moeilijk en confronterend is.
De laatste jaren eet ik op Moederdag aardbeien met slagroom bij de brunch.
Want dat vinden ze zelf zo lekker.
Vorig jaar stond er bij gebrek aan prosecco een groot glas witte wijn naast mijn gekookte ei.
En er wordt niet meer geknutseld maar besteld op internet. Alles is liefde.
Vanmiddag komt mijn moeder bij mij en leg ik haar, met mijn broertje erbij op afstand, in de watten met een kadootje en ga ik voor haar koken.
Geen thee uit het koffiezetapparaat maar lekkere koffie toe.
Ik tel mijn zegeningen, geniet en ben dankbaar maar voel tegelijkertijd mee met al die vrouwen, moeders en dochters, die blij zijn dat het morgen gewoon weer maandag is.
