Coevorden – Vandaag was er een perspresentatie op de plek van de Bentheimerpoort. Bij archeologisch onderzoek werden fundaties van deze poort blootgelegd, die op bijzondere wijze zichtbaar zijn. Daardoor werden de bouwplannen voor de twee appartementengebouwen aangepast wat zorgde voor enige vertraging. Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan de werkzaamheden, zodat passanten straks een goed beeld krijgen van de restanten van de Bentheimerpoort met bijbehorende attributen.
De publiekspresentatie vindt plaats nadat de Bentheimerstraat tussen de Bentheimerbrug en de Oostersingel/Spoorhavenstraat is heringericht met onder andere nieuwe bestrating. Dit deel van de Bentheimerstraat is daarom afgesloten van begin april tot medio mei. De presentatie is tegelijkertijd met de voltooide Weeshuisweide op woensdag 12 juni.
De meerderheid van de raad ging eind 2022 akkoord met het voorstel. De totale kosten zijn 1 miljoen, waarvoor de provincie een forse duit in het zakje deed.
Bij de presentatie waren alle betrokken partijen aanwezig onder wie wethouder Erik Holties, projectleider Roelof Snijders, gemeentearchivaris Henk Mepschen en Marieke Meijerink, beleidsmedewerker cultuur. Wie zeker niet mochten ontbreken waren de ontwerpers Caspar Conijn en Erik Olde Hanhof van Bureau Caspar Conijn (dit bureau maakte eerder al ontwerpen voor onder andere het museum en de panelen in de stad). Bovendien waren Yvonne Luken en Justus Verbrugge van Kloosterboer Decor uit Purmerend er, die zorgden voor de uitvoering van de ontwerpen.
“In de vitrines in beide appartementengebouwen is het goud van Coevorden te zien en dat geeft een beeld van het stadsleven en garnizoensleven”, aldus Caspar Conijn. Boven beide vitrines komen nog goudkleurige leeuwen en er wordt verlichting aangebracht. Bovendien zijn de restanten te zien. “We hebben”, vertelde Yvonne Luken, “de ontwerpen van Caspar ingescand en zijn daarvoor naar het Noordelijk Archeologisch Depot in Nuis (Groningen) geweest. Vervolgens hebben we alle voorwerpen vergroot en uitgevoerd in kunsthars en nylon.” De productie ervan duurde ongeveer een jaar.
