Coevorden/regio – De nieuwe pastoor van de Immanuelparochie Zuidoost-Drenthe is sinds 1 juni B.J.J. (Bernard) Buit. Voorheen werkte hij in de Norbertusparochie in Oost-Groningen.
“Ik ben nu ‘on tour’, ik heb mezelf honderd dagen gegeven om de omgeving en de mensen te leren kennen en me in de historie te verdiepen”, zo vertelt Buit tijdens een gesprek in de pastorie in Coevorden. Zoals reeds een aantal jaren het geval is, omvat het werkgebied van de Immanuelparochie Coevorden, Steenwijksmoer, Schoonebeek, Nieuw-Schoonebeek en Weiteveen.
“Het is wel een beetje een rottige tijd door corona, dus er is een andere manier van kennismaken door het gebrek aan bijeenkomsten. Dat kan wel door huisbezoeken en dat is heel mooi.”
Verpleegkundige
Dat Buit pastoor zou worden: dat had hij vroeger niet kunnen denken. Hij groeide dan wel op in een katholiek gezin, maar een pastoor: die kwam in de familie niet voor.
Hij is geboren en getogen in Uithuizen in het noorden van Groningen. “Na de middelbare school ging ik de verpleging in. Ik was vijftien jaar werkzaam als verpleegkundige in het Scheper Ziekenhuis in Emmen”, aldus Buit. Hij specialiseerde zich daarbij als dialyse-assistent. “In de loop van de tijd was er steeds minder tijd voor de patiënt en de vraag rees bij mij of ik nog heel lang dit werk wilde doen. Ik had ook wel relaties, maar dat bracht mij ook niet wat ik zocht.”
Het kwartje viel
Langzamerhand begon bij Buit het kwartje te vallen. “Een roeping is een proces. Je groeit ernaar toe. Je kunt het vergelijken met verliefd worden. Die gevoelens kun je ook niet altijd duiden.” Buit besloot eens met een pastoor te gaan praten. Na een paar gesprekken stelde die de vraag ‘Is er iets anders wat jou roept?’
“Dat zette me aan het denken. Ik ben me gaan oriënteren en heb me verdiept in de mogelijkheden. Tijdens mijn werk als verpleegkundige ben ik op 28-jarige leeftijd gaan studeren. In Nederland is een opleiding om priester of diaken. Heel mooi, want je behoudt je baan.”
Wijding
Na vier jaar studie kreeg Buit groen licht voor een pastorale stage. Dat was bij vicaris Te Velde van de Titus Brandsmaparochie in Leeuwarden. “Mijn wijding tot diaken was in 2004 en later dat jaar werd ik tot priester gewijd door monseigneur Eijk. “Mijn eerste parochie was in Assen, Roden en Zuidlaren, na vijf jaar gevolgd door de parochie HH, Petrus en Paulus.” Zijn voorganger in Coevorden, Tjitze Tjepkema, is nu werkzaam in de laatstgenoemde parochie. Na zeven jaar ging Buit naar de Norbertusparochie in Oost-Groningen, nu dus gevolgd door de Immanuelparochie.
Familie
“In eerste instantie vonden mijn ouders het niet zo leuk, dat ik pastoor wilde worden. Dat was niet alleen voor mij, maar ook voor mijn familie een proces. Maar het draait in het leven van ieder mens om zingeving en zinvinding. Dat geldt voor ieder mens. Dat hebben mijn ouders gezien en toen was het goed.”
Karakter
Buit omschrijft desgevraagd zijn karaktereigenschappen. “Ik kan goed luisteren en meevoelen. Ik ben een herder die soms achteraan en soms vooraan loopt en af en toe ook middenin de kudde loopt. Ik hoor van anderen, dat ik benaderbaar ben. Ik wil beslist niet op een voetstuk staan.” Op de vraag of er ook een minder goede eigenschap is, lacht Buit: “Ik heb niet altijd evenveel geduld. Ik leg voor mijzelf de lat hoog en daarmee ook voor sommige mensen.” Iedereen is welkom om met Buit in gesprek te gaan. “Je hoeft echt geen parochiaan te zijn.”
De nieuwe pastoor in dit gebied vindt, dat Oost-Groningen en Zuidoost-Drenthe wel raakvlakken hebben. “Wel is mijn beeld, op dit moment, dat de Groningers wat directer in hun uitspraken zijn dan de Drenten.”
Reizen
Buit reist graag, bezoekt musea en wandelt veel. Het blijft niet alleen bij reizen op zich, hij organiseert ook reizen naar Jordanië, Israël en Rome waarbij hij de reisleider is. “Natuurlijk ben ik er regelmatig geweest, want je moet de mensen wel voorzien van goede informatie.”
Hoop en vertrouwen
Tot slot: Buit vindt, dat de kerk meer naar buiten gericht moet zijn. “We moeten tonen wat we te bieden hebben. Het misbruikschandaal was natuurlijk erg, maar er gebeuren ook veel mooie en goede dingen en biedt hoop en vertrouwen.”
