We zijn er bijna…
Ik zong het niet maar dacht het gister toen ik op de terugweg was van mijn tweede vaccinatie.
Gisteren was ook de dag dat we weer vrijuit konden ademen zonder mondkapje.
En belangrijker nog; weer konden lachen naar elkaar terwijl de ander het kan zien.
Zomaar in je blote mond!
Het laatste jaar heb ik mij enorm bekwaamd in het lachen met de ogen.
Dat kan namelijk.
Sowieso is lachen zonder dat je ogen meedoen nep, maar nu was ik in winkels en andere plekken waar ik mensen ontmoette, behalve op de bonusaanbiedingen, gericht op ogen.
Ten eerste handig omdat je dan sneller doorhad wie je überhaupt voor je had, maar vooral; ogen zeggen zoveel!
Daarnaast stond dat lachen met je ogen leuker op foto’s ook.
We zijn er bijna… maar nog niet helemaal?
Ik weet het niet. Ik vind het nog steeds heel erg spannend allemaal. Welke kant het opgaat.
Hofpoort riep vrijdag 18 juni van de daken dat het theater mooier dan ooit wordt, de nieuwe website ging op dat moment de lucht in en we hadden een mooie, bijzondere avond met onze vrijwilligers.
De dag erna kwamen er heel veel Vrienden over de vloer van De Fabriek, de meesten voor de eerste keer.
Dat kan ook niet anders, we zijn slechts vier keer open geweest na de opening vorig jaar.
Daarom kiezen we komend seizoen voor een combinatie tussen De Fabriek en onze ‘grote zaal’ in Hofpoort.
Omdat De Fabriek het verdient om verder verkend te worden in mogelijkheden, omdat het publiek zo enthousiast is over de locatie en omdat we zo een uniek stukje Coevorden letterlijk weer leven inblazen.
Maar eerst gaan we deze zomer nog lekker buiten spelen.
In Aalden, Dalen en Gees.
Mooie dorpen waar we elkaar gaan ontmoeten, hardop kunnen lachen, eten, drinken, zingen en als vanouds staande ovaties mogen geven. Zonder mondkapje.
En als we allemaal verstandig deze zomer doorrollen dan zijn we er hopelijk helemaal. Hoef ik nooit meer iets over het virus te schrijven, want hoe dan ook bepaalde dat alles, ook de schrijfsels hier.
Maar hoopvol ben ik al die tijd gebleven, omdat er ondanks alle ellende zoveel moois en relativerende zaken waren.
Ik werd op Facebook bijvoorbeeld lid van de groep ‘Planten&StekjesRuil’.
Nou, dan weet je pas wat écht erg is!
Schimmel op het blad van de sanseveria en wortelrot in de pot omdat je niet op de afwatering hebt gelet. En dan maar hopen dat de andere groepsleden nog tips voor je hebben om de boel te redden.
Ik bedoel maar!
Afgelopen week zwaaide een klein meisje dat net op haar benen kon staan met een pittig staartje bovenop haar hoofd vrolijk naar mij toen ik voorbij fietste.
Een lach van oortje naar oortje kreeg ik erbij.
Moeder zag het niet want die stond ernaast te kijken op haar mobiel.
Dat laatste is minder hoopgevend maar die stralende, onbevangen lach en dat handje spontaan in de lucht waren dat wél.
En hebt u al gehoord dat Noraly Beyer en Joost Prinsen verkering hebben?
74 en 79, dát is pas hoopvol voor heel veel mensen. En ze zijn hartstikke verliefd volgens een foto, kijk maar naar hun ogen.
Dus zwaai en lach eens naar iemand die je niet kent, wordt verliefd op wie of wat dan ook, ga buiten spelen, omarm, proost, lach hard, zing harder en dans.
Want onbevangen en spontaan, zo moet het weer zijn. En voor iedereen die dat dichtbij allemaal nog te spannend vindt, hoop ik dat we elkaar daarin respecteren.
Deze zomer wordt mooier dan ooit en daarna zijn we er. Helemaal!
