Ik moet, maar van wie dan?
Mijn guilty pleasure (naast heel hard meezingen met ABBA in de auto, droge worst eten en zoete BBC-series kijken op Netflix) is het maken van legpuzzels. Niet te moeilijk, 500 tot 1000 stukjes is prima. Eigenlijk is de term ‘guilty pleasure’ een raar iets: hoezo zou je je schuldig moeten voelen over onschuldige dingen waar je blij van wordt? Maar dat terzijde…
In roerige tijden kan het opeens zo zijn dat ik reuze zin heb in orde in chaos. Dat vertaal ik dan letterlijk in het sorteren van puzzelstukjes, op kleur en vorm, en probeer er dan weer een geheel van te maken. Het was al best lang geleden dat ik daar behoefte aan had maar in de eerste week van het nieuwe jaar overviel het me weer, zin in een puzzel.
Wellicht heeft dat te maken met alle open dagen voor de boeg, een hoofd vol ideeën, met het gevoel dat ik het dit jaar toch écht anders (beter?) ga doen en dat dit het mooiste jaar ooit gaat worden. Móet worden! Raar is dat toch van ons mensen, goede voornemens. We weten immers allemaal wat de status daarvan is vanaf februari en daarna.
Of ik voornemens heb? Ik moet van mezelf meer tijd aan mijn kinderen besteden én meer voorstellingen buiten mijn eigen theaterdeur bezoeken. Ik moet meer bewegen maar ook meer rust pakken. Ik moet veel meer boeken lezen maar wil ook regelmatiger mediteren. Ik wil minder vlees eten, of in ieder geval vlees eten van een dier dat blij was, maar hoe moet dat dan met die droge worst? Ik moet…
Er moest nodig een nieuwe column komen anders trekt de mevrouw van deze krant aan de bel. Deze maand rond ik de programmering af voor het volgende theaterseizoen en gaat de tiende editie van ons programmablad Open doek in de maak. Dat moet want anders heeft u het niet in mei op de mat. Het bestuur van Stichting Cultuurpodium Coevorden moet zich na tien jaar beraden op de toekomst. We moeten kijken naar onze rol in het culturele leven binnen de gemeente. Misschien moeten we wel weer op zoek naar nieuwe kantoorruimte als onze plannen voor het voormalig ING-kantoor geen gehoor vinden. We moeten aan de slag als we in 2022 een dijk van een Culturele Gemeente in Drenthe willen zijn. We moeten nadenken over de investering die gedaan is in de activiteiten op de Weeshuisweide vorig jaar. En moeten we nou wel of niet weer starten met het organiseren van evenementen? We moeten…
Vandaar denk ik de puzzel op mijn tafel. De randen heb ik al klaar, het kader. Af en toe schuift er iemand aan die een paar stukjes bijpast. Maar het lekkerste gevoel is altijd als ik zelf het laatste stukje neerleg en alles klopt.
Ik wens iedereen toe dat we allemaal wat minder ‘moeten’ in 2020. Want: van wie moet dat dan? Of zoals iemand eens tegen mij zei “Moet je het gewoon niet eens wat leuker maken voor jezelf?” Misschien moet dát wel. En dat dan alle puzzelstukjes als vanzelf op de juiste plek vallen.
