Huiskat Sjimmie van De Schutse is zo langzamerhand de beroemdste kat van Coevorden. Coevorder Nieuws kreeg alweer mail met alweer de derde column van Sjimmie! Lees je mee?
Ik ben een oude poes.
Of een kat. Dat weet ik eigenlijk niet eens meer, zo oud ben ik.
Daarom vind ik het ook zo fijn in het grote huis waar ik woon en waar de deuren vanzelf open gaan.
Niemand vraagt mij ooit of ik een poes of kat ben. Ik ben gewoon Sjimmie.
Een poosje geleden was er een soort feest. Heel veel mensen kwamen daar naartoe. Lopend, rollend of schuifelend.
Mensen uit het hele huis en ook mensen van buiten.
Die kwamen vertellen en zingen over dat je jezelf mag zijn.
Dat lijkt mij nogal logisch.
Maar dat is het blijkbaar niet.
Ze hadden het ook over een kast en dat oude mensen daar dan weer ingingen als ze in een groot huis gingen wonen.
Ik vond dat eerst best slim.
Want een kast kan een fijn, beschut plekje zijn om een lekker dutje te doen weet ik.
Maar dit was niet fijn bedoeld.
Ze vertelden dat de mensen zoals waar ik mee woon zich schamen omdat ze bijvoorbeeld verliefd zijn geweest op iemand van hetzelfde geslacht.
Een poes met een poes en een kater met een kater zeg maar.
Daar moest mijn oude hoofd toch even over nadenken.
En echt, ik kon niks bedenken waarom je je daarvoor zou schamen en al helemaal niet waarom je dan in een donkere kast zou gaan zitten met de deur op slot.
Want een deur die op slot is, gaat moeilijker open dan eentje met de deur op een kier of wagenwijd open en dat lijkt me benauwd.
Volgens mij is het alleen maar mooi als er van je gehouden is of van je gehouden wordt, door wie dan ook.
Doen ze ook bij mij, terwijl ik toch echt mijn eigen gang ga en kroel met wie ik wil kroelen.
Er waren ook heel veel kleuren, alle kleuren van de regenboog, er klonk muziek, de mensen kregen roze koeken bij de koffie en het was gezellig zo samen.
Ik vond het een mooi feest.
Een feest van de liefde.
En ik ben ook trots!
Dat ik in een huis woon dat straks misschien wel als eerste in Coevorden een Roze Loperpapier krijgt. Want dat vertelden die mensen ook nog.
Maar dat is dus alweer even geleden.
Vanmorgen gingen er mensen uit het grote huis naar het zwembad.
Mij niet gezien!
Ik weet dan wel niet meer of ik een poes of kater ben maar ik weet wél zeker dat ik nooit een waterrat zal worden!
Tot gauw miauw.
