Coevorden – Er waren eens, ruim zestig jaar, geleden, wat werknemers van het bedrijf Vonk, die vanuit de personeelsvereniging volleybalden. Zij besloten een club op te richten en die ging van start met zeven leden. Hun initiatief is uitgegroeid tot een vereniging met bijna 300 leden, van wie er 190 competitiespelende leden zijn.

Jubileumcommissie

Het zestigjarig bestaan van de vereniging wordt gevierd op zaterdag 5 oktober, exact de datum waarop in 1959 de vereniging werd opgericht. Een jubileumcommissie -met afgevaardigden van alle teams- is de afgelopen maanden druk bezig geweest met het opzetten van een leuk programma. Henk Benjamins, Marianne Bakker en Jan Roelof Wesselink zijn leden van de jubileumcommissie en vertellen graag over hun vereniging waaraan zij zeer verknocht zijn.

Albums

Oud-leden, die de geschiedenis van Volleybalvereniging Vonk in plakboeken hebben vastgelegd, werden bezocht. De jubileumcommissie is dankbaar, dat uit deze informatiebronnen kon worden geput. Stel een vraag en Henk Benjamins pakt één van de albums om het antwoord op te zoeken.

De eerste voorzitter van de vereniging was Joop Manuel, die in 1964 werd opgevolgd door Joop Schipper. In 1974 nam Geert Mantingh de voorzittershamer over.

Al heel lang lid

Henk Benjamins (61) is al heel lang lid van Volleybalvereniging Vonk en weet dus veel te vertellen over de club. “Ik begon als jeugdlid en werd dat eerste jaar met mijn team Drents kampioen. Al snel klom ik op via het tweede naar het eerste team, waarin ik zo’n 25 jaar speelde.” Hij trainde daarna dames 1 en de A-jeugd. Hij zit nu in het bestuur en doet de wedstrijdleiding. Hij is bovendien contactpersoon voor de viering van het zestigjarig bestaan.

Het kon allemaal

Benjamins was geen werknemer van het bedrijf, maar werd dat later door de contacten wel. Hij herinnert zich een mooie tijd. “In de jaren zestig speelde Vonk in de eerste divisie, het op een na hoogste niveau. Trainer was toen Gerard van der Wijk uit Hengelo. We gingen door heel Nederland met een bedrijfsbusje, dat jarenlang werd bestuurd door collega Jan Booij. Dat kon toen allemaal.”

Vonktoernooi

In 1965 vond het eerste Vonk Volleybaltoernooi plaats. “In die tijd”, vertelt Benjamins, “kregen we drie dagen doorbetaald vrij om ons in te zetten voor het toernooi.” Marianne vult aan: “Een topjaar van het toernooi was in 1970 met maar liefst 2.500 deelnemers. Het was in die tijd het grootste Europese volleybaltoernooi in de openlucht.” Het toernooi bestaat nog steeds, maar wel in wat afgeslankte vorm.

Het toernooi begon destijds op vrijdagavond, op zaterdag speelden maar liefst 240 teams en in de Feithhal was een toernooi voor eredivisieclubs. Zaterdagavond was er disco en de zondag stond in het teken van opruimen.

Feithhal

Vonk maakte vanaf het begin gebruik van de Feithhal op De Pampert. Dat was één van de weinige hallen in Drenthe, die geschikt was om op hoog niveau te volleyballen. Het toernooi werd destijds gespeeld op De Pampert. Rond de Feithhal was een tentenkamp ingericht.

De Jhr. Mr. Feithhal werd geopend in 1960 en stond op de plek waar nu het parkeerterrein van het gezondheidscentrum en het parkeerterrein nabij de fietsersbrug is. Dankzij de inzet van burgemeester Antoine Feith, die tot januari burgemeester van Coevorden was, werd de hal gerealiseerd. Coevorden beschikte daarmee over een prachtige hal. Eind jaren negentig viel de hal ten prooi aan de slopershamer.

Vonk verhuisde naar de Drostenhal en traint er nog steeds op maandag, dinsdag en donderdag.

“We wonnen alles”

De heren van Vonk speelden dus ooit in de eerste divisie. Benjamins vond het seizoen 1985/1985 een topper. “We werden kampioen, promoveerden en wonnen de beker. We wonnen alles.” Daarom viel het volgende seizoen tegen. ‘We degradeerden’, zegt hij. Hij herinnert zich trainer Harry Arends. “Hij was heel gedreven. In het dagelijks leven was hij onderwijzer op de Buitenvreeschool.”

“Nooit stilstaan”

Het damesteam bereikte de derde divisie als hoogste rang. Marianne volleybalt al sinds haar negende en is inmiddels veertig. Toen zij 14 jaar was, speelde zij al mee met dames 1 in de hoofdklasse. In die periode gaf zij zelf trainingen aan de mini’s. Daarvan is zij lange tijd coördinator geweest. Zij volleybalt nu in dames 3 in de tweede klasse. Haar dochter volleybalt ook al zeven jaar bij Vonk.

Het team van Marianne had vroeger als trainer Lou Dost. “De vader van Bas Dost”, aldus Marianne. “We speelden in die tijd topklasse. Van Dost heb ik geleerd hoe je volleybal speelt en hoe je in het veld stond. ‘Nooit stilstaan’ was het motto. Dat heb ik nog altijd vastgehouden.”

Fijne club

Bij Jan Roelof Wesselink ging het anders. “Mijn dochter volleybalde al bij Vonk en ik werd door de buren gevraagd om bij de recreanten heren te komen. Dat is inmiddels zeven jaar geleden. Ik heb er geen moment spijt van. Het is gewoon een hartstikke fijne club.”

De naam Geert Schreuder wordt nog genoemd. “Hij kwam van Vonk en heeft deel uitgemaakt van het Nederlands volleybalteam”, klinkt het met enige trots.

Veelzijdig

Waarom is volleybal zo’n leuke sport. Henk Benjamins vat het kort en bondig samen: “Het is een veelzijdige, explosieve sport.” Het aantal leden van Vonk is dan wel heel goed, maar het ontbreekt bij de jeugd aan jongens. “De jongste teams spelen altijd gemengd, maar daarna kiezen veel jongens toch voor voetbal”, zegt Marianne.

Hoofdsponsor van de vereniging is nu I-Beheer, terwijl Koffie 1899 van Feyen subsponsor is.

Feest

Het jubileumfeest op zaterdag 5 oktober in de Drostenhal begint om 12.00 uur met de competitiewedstrijden, van 14.00 tot 16.00 uur zijn er activiteiten voor de mini’s en daarna is het van 16.00 tot 18.00 uur feest voor de jeugd B/C. Om 21.00 uur begint een feestavond voor sponsoren, (oud-)leden van jeugd A en senioren, ereleden en trainers. De band Vancouver zorgt voor de muziek. In de Drostenhal is een tentoonstelling ingericht. Daar zijn vele foto’s en films te bekijken.

De vereniging voorziet iedereen van het laatste nieuws via Facebook.

Bij de foto: Henk Benjamins, geflankeerd door Jan Roelof Wesselink en Marianne Bakker (foto Esselien de Groot).