Wat een bijzondere week met veel dankbaarheid, maar ook wel wat ergernissen. Afstand bewaren wordt steeds lastiger, zo blijkt. Dat is lang niet altijd bewust, maar mensen gaan meer hun eigen gang en gaan over de orde van de dag. Sommigen merken op, dat zij ongewild wat nonchalanter worden.
Ik ploeter door de supermarkt, in de ene hand een boodschappenlijstje en in de andere hand een reclamefolder voorzien van kruisjes van gewenste aankopen. Mijn eigen boodschappen weet ik snel te vinden, maar ditmaal doe ik boodschappen voor een dame uit St. Franciscus. Haar koopgedrag is heel anders en ik moet veel zoeken en vragen bij medewerkers voor ik alles bij elkaar heb. Ik kan wel lachen om mijn gestuntel.
Met inpakken ben ik ook niet echt handig, dus in mijn tassen heb ik altijd uitstulpingen van verkeerd ingepakte boodschappen. Ik lever de boodschappen af -natuurlijk op gepaste afstand- en tref een heel dankbare mevrouw. Dat is toch mooi, dat je met zoiets anderen blij kunt maken! “Je moet me niet teveel verwennen”, zegt ze. Zo lief!
Ik ben ook blij, dat ik lid ben van Rotaryclub Coevorden. Als club hebben we tweemaal de voedselbank en daarmee de 85 huishoudens die daarvan gebruik kunnen maken, kunnen voorzien van verse groente en vers fruit. Ook iets om heel dankbaar voor te zijn.
Eerste levensbehoefte?
Ergernissen waren er ook. Ikea blijkt een eerste levensbehoefte te zijn. Zodra die winkels open waren, stond er een lange wachtrij. Boodschappen doen in je eentje blijkt ook steeds moeilijker te worden. Ach ja, je hebt natuurlijk wel hulp nodig om de juiste spullen aan te schaffen. En ben je toch alleen gegaan? Dan kun je altijd via je mobiele telefoon overleggen….
Ik verbaas me, in positieve zin, over al die verrassende mogelijkheden om toch contact met elkaar te hebben. Via een ontmoetingsraam of anderszins. Ondernemers bedenken allerlei ideeën om toch nog enige omzet te hebben. Al die activiteiten voor jong en oud: een compliment waard!
De fysiotherapeuten kunnen, in aangepaste vorm, weer aan de slag. Dat geldt ook voor tandartsen. Nu de kappers, pedicures en aanverwante beroepen nog. Wat mij betreft wordt het tijd.
Over autoverkeer in de Friesestraat wil ik het nu niet hebben, daarover heb ik al genoeg geschreven deze week. Nou vooruit, één ding dan. Er zouden zich ondernemers hebben gemeld voor de Friesestraat-Noord. Daar kan ik geen uitspraken over doen. Wel kan ik melden, dat er binnen afzienbare tijd weer een winkel leegkomt.
