De Weeshuisweide zucht….
De weide puft uit, eindelijk, na een lange zomer vol feest.
Een bijzondere plek is het, dit stukje groen midden in het centrum. Achter een winkelstraat en verder omringd door het enige kasteel van Drenthe, Hof van Coevorden en geparkeerd blik. (Echter daarachter dan wel weer het prachtige gebouw van het voormalige weeshuis waaraan het zijn naam dankt.
Gelukkig is het sinds kort ook een plek waar schatten uit de bodem in beeld komen; we hebben de eerste Archeo Hotspot van Drenthe met dank aan de inspanningen van het Stedelijk Museum Coevorden. Net als Theater Hofpoort zijn zij lid van de werkgroep die met dank aan de gemeente mocht dromen. Dromen over de invulling van de grond en dromen over de toekomst.
Daar komen processen aan te pas, en neem van mij aan, dat wilt u eigenlijk helemaal niet weten! Voordat er ook maar iets kan en kon op dit stukje groen zijn we een hele tijd en heel wat vergaderingen verder. Daar vind ik natuurlijk wat van, maar bovenal heb ik gemerkt dat veel Coevordenaren daar iets van vinden. Terecht en soms ook wat kort door de bocht.
Dat paviljoen ‘Het Geschiedt’ daar staat waar het nu staat is niet zoals wij het bedacht hadden. Daar zijn uiteindelijk mensen bij betrokken die verstand hebben van zichtlijnen, stadsgezicht en andere praktische situaties.
Feit is dat het paviljoen er nu is en het een geweldige plek is om letterlijk de scherven van een stad in elkaar te plakken en om geschiedenis tastbaar te maken. Laten we daar nou eens trots op zijn en onze visite daar naartoe slepen nadat we een rondje museum met ze hebben gedaan. Want was u daar al eens? De 3D-presentatie is indrukwekkend!
Mijn jongste wilde toen hij een jaar of acht was wel wekelijks heen, de vitrine met het bloedige verhaal over de Slag bij Ane op de koptelefoon was dan steeds weer het hoogtepunt en ‘s avonds voor het slapen gaan moest ik het verhaal van de ridders in het moeras en de woeste boeren herhalen. Griezelend en glunderend van zoveel spannends vroeger vlakbij huis viel hij dan in slaap.
Ik heb verder niet veel verstand van historische zaken hoor, behalve dan dat ik het geven van de geschiedenislessen op school in de tijd dat ik nog les gaf, geweldig leuk vond. Misschien heb ik het hier en daar in mijn verhalen wat dramatischer of spectaculairder gemaakt maar dat zal dan toch toen al het theatrale in mij geweest zijn.
Ik heb echter wél verstand van theater, festivals en feest. Ik weet wat goed voelt, lekker klinkt of wat mensen verrast. Daarom was lid zijn van de werkgroep ook zo leuk; we kregen de vrijheid om van alles uit te proberen. En na onze activiteiten, maar ook van andere organisaties van bijvoorbeeld een Fantasy Fair, de Garnizoensdagen en het Ganzenfestival is het dan nu tijd om de balans op te maken.
Waar willen we heen als stad, wie zijn we en vooral: wat willen we uitstralen? Ik hoop dat de komende tijd door de diverse partijen kritisch gekeken wordt naar het activiteitenaanbod: wat was van meerwaarde en wat kan beter of moeten we juist niet meer willen. En natuurlijk hoop ik dat de geslaagde evenementen er volgend jaar weer op herhaling kunnen met respect voor de omgeving en hun bewoners.
De Weeshuisweide zucht…
Ze wil even geen Bert Visscher meer te springen, geen yoga in een zenzone, geen bierbrouwer of een malle kindervoorstelling, geen geknal van kanonnen en ze wil ook echt even niet meer van links naar rechts.
Ze wil maar één ding en dat is… groen gras. En groen gras vraagt aandacht, geduld en liefde. Liefde voor dit unieke stukje stad waar nog heel veel moois kan groeien!
Saskia Kluwen
